vrijdag 30 maart 2018

Kijktip: Kasboekje van Nederland

Toevallig viel mijn oog gisteren op een herhaling van: Kasboekje van Nederland.
Wat een enig programma is dat zeg. In deze eerste aflevering krijg je een kijkje in oude kasboekjes van vroeger en wordt gekeken hoe jongeren tegenwoordig (niet) omgaan met een kasboekje.

Het wordt uitgezonden door de NTR vanaf 28 maart elke woensdagavond om 20.44 uur. De serie wordt gepresenteerd door Eric Smit, journalist en bekend van oa Follow the Money en een winnaar van 'de slimste mens'

De serie bestaat uit 6 afleveringen:
1) Jonge geleerd
2) Op eigen benen
3) Kopen, kopen, kopen
4) Wie beheert de pot
5) sparen voor later
6) wat geef je door

Het programma is onderdeel van een project tussen de NTR en de Universiteit van Utrecht. Samen onderzoeken ze de Nederlandse financiële geschiedenis.
Hoewel de uitzendingen al zijn begonnen wordt het onderzoek voortgezet. Mensen kunnen nog steeds hun oude kasboekjes in laten zien.
Hieronder staat een link waarmee je op de informatie pagina komt om oude kasboekjes t edelen. Ook de rest van de site is op zich leuk om eens te bekijken.

DOE MEE



maandag 19 maart 2018

Kiezen of delen

Vandaag had ik een belangrijk gesprek met mijn werkgever. Mijn inzet was om mijn contracturen te halveren.
Ook al had ik eerder al laten weten wat de inzet was van het gesprek, toch leek het nieuws te zijn. Er werd met ongeloof gereageerd. 
De meeste mensen willen meer werken, willen een opleiding gaan doen of willen hogerop.
Mijn verzoek werd daarom als vreemd en afwijkend gezien.

Eerlijk gezegd had ik ook sterk het idee dat het gewoon niet goed uitkwam. Als de werknemers met hun speciale eisen. Het geeft zo een gedoe. Gewoon werken en niet teveel zeuren.

Mijn verzoek werd dus niet met gejuich begroet. Toch moet ook dit verzoek serieus worden beoordeeld. 

Kort komt er het op neer dat ik wel minder kan gaan werken maar dat ik dan een andere groep cliënten toegewezen krijg. Roostertechnisch schijnt het niet haalbaar te zijn dat er voor de dagen dat ik niet werk op die locatie, er een ander die uren overneemt. 
Op zich prima ware het niet dat de locatie van deze groep cliënten behoorlijk ver van mij vandaan woont. Het is een heel andere wijk. Heb ik nu een reistijd van 15 minuten, straks wordt dat minimaal een half uur. Op zich geen probleem, de Zeeuw fietst graag. Maar dan matcht het niet meer met de breng en haaltijden van school en moet ik alsnog elke ochtend en elke middag opvang regelen voor de kinderen.

Zucht, ik schiet hier per saldo niet echt veel mee op. Dit heb ik ook laten weten. 
Een andere optie is, dit is een tijdelijke oplossing, om mijn levensloopuren extra in te zetten. Deze jas ik er dan in een groot tempo doorheen en daarna moeten we weer verder kijken. Maar ook dan geldt, als ik meer dan 1 dag minder wil gaan werken dan moet ik naar een andere locatie.

Afgesproken is dat zowel ik als de werkgever alles even laten bezinken. Volgende week hebben we dan weet contact hierover.
Wordt vervolgd....

zondag 18 maart 2018

Opzij, opzij, opzij,


Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
Ik heb ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij,
want ik ben haast te laat,
Ik heb maar een paar minuten tijd.

Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven
staan.

Een andere keer misschien
dan blijf ik wel staan
en kan dan misschien als het echt moet,
wat over koetjes, kindren en de mannen praten,
nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed.
(Herman van Veen)


Dit lied gonst de laatste tijd steeds vaker door mijn hoofd. Dagelijks als ik klaar ben met en moe ben van het werk, de kinderen ophaal, naar huis rijd, eten voor ze maak en daarna gelijk sport en hobby spullen tevoorschijn trek en in de tussentijd ook de afwas van 's ochtends en de vorige avond doe en hup hup opschieten want ik ben haast te laat. Ook al heeft elk kind maar 1 hobby/sport, toch ben ik 6 keer per week hiermee in touw. Als we 's avonds eindelijk weer thuis zijn, nog huiswerk, weer die afwas, kinderen douchen en naar bed. Zodra de laatste er in lig weet ik niet hoe snel ik ook moet gaan slapen.

Tussendoor nog de administratie op orde houden, vriendjes die komen spelen, kleding die gekocht moet worden, (familie)feestjes, alles moet in 1 week gepropt worden.
Eerlijk gezegd doe ik dan nog niets geks. Extra uitjes of taken, daar begin ik niet eens aan. School, werk, familie en vrienden doen vaak een poging om een beroep op me te doen maar ik weiger pertinent alle extra dingen.
 
Het is nu zondagavond...de nieuwe week, het rennen is alweer begonnen.  Zorgen dat alles voor de komende week klaar is. De kleren schoon en gestreken in de kast, voldoende boodschappen op voorraad voor de hele week. Huis enigszins aan kant, de wc's gesopt en de rest laten we zoals het is want het wordt toch weer vies.

Het weekend is ook het moment dat de week in elkaar gedraaid moet worden. Mijn werk verwacht gemiddeld 2 keer per week dat ik eerder dan schooltijd begin en later dan schooltijd eindigt. Daar moet dan een oppas voor worden gevonden. Dat zijn er altijd meerdere en altijd ook nog verspreid. Logistiek is dat een enorme uitdaging. Vaak kan ik een kind koppelen aan een schoolvriendje of een sportvriendje zodat ze samen naar school of de sport kunnen. Maar voor wat hoort wat, als ik mijn kind bij een andere moeder breng, ben ik de volgende keer haar oppas. Zodoende ben ik ook wekelijks een paar dagen in de week met andermans kind bezig met de daarbij horende zorgen.

Maar de koek is nu op aan het raken. Voor zowel mij als voor de kinderen. Een van de kids trekt het niet meer, is voortdurend ziek. Net als ik denk het gaat weer, heeft hij weer iets anders. Ik heb de afgelopen weken meer dan 10000 kilometer gereden om mijn zieke kind steeds onder de pannen te krijgen.

Omdat het een neerwaartse spiraal begint te worden heb ik een drastisch besluit genomen. In eerste instantie dacht ik eraan om ontslag te nemen. Dan kon ik zelf ook eens helemaal bijkomen. Van mij spaarbuffer zou ik het makkelijk een jaar vol kunnen houden. Daarna zou ik wel verder zien.
Mijn besluit is toch iets minder drastisch geworden. Ik ga de helft werken van wat ik nu werk. Niet omdat dat kan maar omdat dit moet. Gewoon af en toe tijd voor mezelf. Als er een kind ziek is dan kan hij in ieder geval de helft van de week gewoon bij mij zijn. Een halve week werken heeft ook als voordeel dat ik maar 1 keer in de week oppas hoeft te regelen voor of na schooltijd. Dit is voor de kinderen ook veel rustiger.

Er is nog 1 hobbel te nemen....Mijn werkgever moet hiermee akkoord gaan. Ook al werk ik in de zorg, mijn werkgever is heel zakelijk. Ze hebben liever mensen met grote contracten, dat is relatief minder werk. Morgen heb ik een gesprek hierover. Wens me maar succes !!!


vrijdag 2 maart 2018

Inkomsten en uitgaven februari

Ook deze maand houd ik weer een prima plus bedrag over. Fijn want dan kan ik de spaarrekening met de daarbij behorende potjes weer eens flink spekken.

 Inkomsten februari 2018    



salaris incl.reiskosten
1251,42
belastingdienst/kinderbijslag/
belastingteruggave/toeslagen
537,00
0
cash-back + retouren + marktplaats +overig
338,46


Totaal
2126,88
Uitgaven februari       



vaste lasten:

hypotheek
590,67
gas/licht/water
72,00
cv onderhoud
10,95
zorgverzekering
127,46
gemeente belastingen
81,70
telecom + internet
26,36
verzekeringen huis
26,45
autoverzekering
32,07
schoolkosten 
46,00
wegenbelasting
20,00
glazenwasser
6,00
totaal vaste lasten
1039,66



variabele lasten:

boodschappen
212,19
verzorging/gezondheid
50,76
interieur
80,99
cadeau + feestje
154,50
benzine + parkeren
83,74
sport (contributie)
23,50
onderhoud huis
6,00
vrije tijd
45,00
zakgeld ed.
15,30
giften
10,50
totaal variabele lasten
682,48



Saldo februari        
404,74



Voor de tweede maand op rij ruim 400 euro in de plus.
Als dit de rest van het jaar zo door gaat ....
dan kan ik met dat geld:
a) een stukje hypotheek aflossen
b) minder gaan werken
c) extra luxe op vakantie
d) gewoon door blijven sparen
e) beleggen