zondag 21 januari 2018

Kinderopvang goed geregeld.

Voordat er kinderen kwamen
Toen mijn man (inmiddels ex) en ik jaren geleden aan kinderen begonnen te denken waren we daar heel praktisch over. Behalve dat wij dachten heel veel liefde aan eventueel kroost te kunnen geven waren er ook een aantal andere zaken die we belangrijk vonden.

Omdat we beiden fulltime werkten vonden we het noodzakelijk om de opvang van te voren goed geregeld te hebben. Dit ging verder dan alleen een inschrijving bij kinderopvang.
Ik werkte onregelmatig in de zorg en de toekomstige vader werkte regelmatige diensten op kantoor. Omdat ik op mijn werk zelf de roosterplanner was kon ik mezelf veel avonddiensten en weekenddiensten geven. Dit waren de minst favoriete diensten dus mijn collega's hadden hier geen problemen mee.
Twee dagen overlapten de werkdagen van paps en mams elkaar zodat de kleine, nog niet eens in wording, 2 dagen naar de opvang zou gaan.
Beide families woonde nogal ver weg zodat we geen beroep op hun konden doen.
Omdat elke kind vroeg of laat ziek wordt en dan ook niet terecht kan bij de kinderopvang hadden we wel een vangnet nodig. Gelukkig was het werk van mijn toenmalige man zo flexibel dat hij, als kindlief ziek zou zijn hij naar huis kon. Dit is in de loop van de tijd een aantal keren gebeurd.

De huidige situatie
Zo goed als het ooit geregeld was zo lastig is het af en toe nu.
Familie woont nog steeds ver weg. Vader heeft ervoor gekozen om volledig uit beeld te zijn.

Ik ben ontzettend gelukkig met mijn kinderen en ook blij dat ik werk heb. Maar de combinatie kinderen en werk drijven me af en toe tot wanhoop. Gelukkig heb ik veel lieve buren en vrienden die af en toe kunnen oppassen.  Maar ondanks dat lukt het ook af en toe niet. Dan moet ik met een ziek kind gaan slepen of een kind 'net niet ziek genoeg kind maar ook niet helemaal lekker kind' toch maar naar school brengen in de hoop dat het meevalt.
Ik wil het graag goed doen, voor mijn kinderen, voor mijzelf, voor mijn werk.....

De laatste weken
Het lijkt wel of de koek op is, mijn kinderen zijn achterelkaar ziek, zwak en misselijk. In de kerstvakantie moest ik ook werken. Ik had geen verlofdagen meer en bovendien kon ik ook geen vrij nemen roostertechnisch. De week voor de kerstvakantie begon het gekwakkeld. Steeds als ik denk het gaat weer is er weer een ander kind ziek.Ook vandaag heb ik weer 4 uur gereden om een ziek kind bij familie te brengen omdat ik moet werken. Het arme schaap, ziek en dan niet bij je moeder kunnen zijn. Hopelijk knapt hij nu wel goed op en kan hij er weer een jaar tegenaan.



5 opmerkingen:

  1. Herkenbaar (van vroeger dan) en ook dat gevoel dat het allemaal tegelijk komt en je bij niemand kan aankloppen. Je schreef al eerder over calamiteitenverlof wat er nu gelukkig is. Neem dat dan ook een keer op. 4 uur rijden en dan ook nog werken is echt gekkenwerk.
    Wie vangt jou op als jij ziek bent? Zorg goed voor jezelf en neem op tijd een stapje terug. Je kinderen zijn maar zo kort jong (heb ook altijd gewerkt toen ze jong waren en dat was 30 jaar terug nog niet zo ingeburgerd als nu), maar zou nu liever minder uren hebben gewerkt en meer met mijn kinderen hebben doorgebracht.
    Gaat het beter nu met de zieke?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je meeleven 'Nietzomaarzooo'
      Helaas is de zieke nog niet opgeknapt. Het plan was om hem morgenmiddag weer op te halen. Aangezien ik donderdag wel moet werken kijken we nog heel even aan.
      Calamiteitenverlof is overigens beperkt tot je 1 maal je contracturen per jaar. Werkt je 32 uur per week dan kun je maximaal 32 uur calamiteitenuren per jaar krijgen.
      Overigens heb ik al een aantal uren opgenomen, steeds om opvang te regelen. dan begon ik iets later of ging iets eerder weg.

      Ik zou dolgraag minder gaan werken maar financieel is er weinig ruimte. maar je hebt helemaal gelijk, de kinderen zijn maar kort jong.

      Verwijderen
  2. is soms ook lastig om t allemaal goed te regelen. ik sta aan beide kanten.. als gastouder aan de kant van de kinderopvang die soms ouders moet bellen dat hun kind ziek is of als ouders overleggen (hoop dat ze dat altijd blijven doen!) of hun zieke kind toch kan komen soms nee moet zeggen.. maar ook ouders van 2 kinderen.. die soms ook ziek zijn of zelf ziek en daardoor soms de opvang moet sluiten en dus hiermee een opvangprobleem voor andere ouders verzoorzaak... best lastig soms

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toen ik nog getrouwd was, was het werk van beiden afgestemd op de zorg van de kinderen. Er was altijd iemand thuis voor de kinderen. Nu ik er helemaal zelf verantwoordelijk voor ben ervaar ik knelpunten. Gelukkig is het´tijdelijk´, kleintjes worden groot.

      Verwijderen
    2. snap ik. wij werken beide fulltime, maar ik als gastouder.. dus als ik om welke reden dan ook niet kan opvangen, zitten gelijk 4 gezinnen zonder opvang ;) best lastig. de zorg voor onze kinderen kan mn man of schoonmoedewr soms overnemen als ik ziek ben, maar de zorg voor de opvangkinderen niet.. dat moeten de gezinnen zelf oplossen. voel me er soms best schuldig om maar t is soms niet anders.

      Verwijderen