vrijdag 29 september 2017

Slechte moeder of slechte werknemer (het vervolg)

Inmiddels is het alweer vrijdagavond, kindlief is nog steeds behoorlijk ziekheeft een keelontsteking.

Afgelopen woensdag toen ik me noodgedwongen afwezig moest melden op het werk, lijkt alweer heel lang geleden. Sindsdien is er veel gebeurd. Woensdagmiddag na werktijd ben ik naar mijn ouders gereden (175 km enkele reis) Daar kon mijn kind verzorgd worden de komende werkdagen. Daar hebben we gegeten en ben ik weer terug gereden.

Omdat kindlief onder de pannen was kon ik donderdag gewoon weer werken. Jammer dat mijn collega's zich 's ochtends ziek had gemeldStond ik de hele dag alleen. Zal mijn verdiende loon wel zijn ;) Ze was grieperig maar had gelukkig geen koorts zei ze. Tja...vervelend.  

Donderdag na werktijd heb ik via de skype contact gehouden met kindlief. Hij lag voornamelijk te slapen maar als hij wakker werd kon hij mij even zien.  

Ook vandaag was hij bij mijn ouders zodat er ook vandaag gewoon gewerkt kon worden. Helaas was mijn collega nog ziek zodat ik weer alleen stond. Toen het werk klaar was en de school uit was, ben ik weer naar mijn ouders gereden (175 km) om kindlief op te halen. Inmiddels zijn we weer thuis en ligt hij te slapen alsof er niets is gebeurd. 

Als fulltime alleenstaande en werkende moeder word je vanzelf behoorlijk creatief. Helaas blijken sommige situaties onvoorspelbaar en niet goed op te lossen.  

Ik werk al 25 jaar in de zorgben sinds 15 jaar moeder en ik heb nog nooit hoeven verzuimen als er een kind ziek was. Kinderen waren weliswaar regelmatig ziek maar altijd was er een oplossing. Vaak zag ik een ziekte wel aankomen. Een aantal keren ben ik 's nachts naar mijn ouders gereden om een kind wat 's nachts ziek werd daar heen te brengen. Ook heb ik weleens mijn moeder opgehaald zodat ze bij mij thuis voor een zieke kon zorgen. Vaak genoeg lag er een zieke bij de buren of bij een vriendin op de bank. Bij de oudste regel ik vaak een back-up in de buurt. Kind blijft gewoon thuis in bed, via Skype houd ik dan de zieke in de gaten. Mocht er iets zijn dan kan de back-up even bij de zieke gaan kijken. Woensdag was er dus niemand beschikbaar, geen buren, geen vrienden of bekenden. Die werken zelf over het algemeen zelf ook. Mijn buren die meestal wel kunnen inspringen waren toevallig allebei op vakantie. 

Op mijn werk heeft zich ook het een en ander afgespeeld. Mijn leidinggevende heeft mijn 'ziekmelding' en haar reactie op mijn ziekmelding besproken met een aantal collega's. Die hebben haar kunnen overtuigen dat ik echt niet anders kon. Ze weten van mijn creatieve oplossingen. Die zijn soms verbaasd dat ik zo veel moeite doe om te kunnen werken.  
Vanmiddag had ik een gesprekje met mijn leidinggevende. Ze zag inmiddels wel in dat ik dit niet zomaar had gedaan. Ik had haar niet kunnen overtuigen maar mijn collega's wel. Er komt dan ook geen aantekening in mijn dossier. Wel zal ze het terug laten komen in mijn jaarlijkse beoordelingsgesprek. 
(wordt vervolgd)





2 opmerkingen:

  1. Jeetje, je doet echt enorm je best. Jammer dat mensen dat vaak niet zien. Je had je ook (onterecht) zelf ziek kunnen melden. Bij mijn vorige werkgever deden twee dames dat héél vaak. Werd nooit wat van gezegd. Terwijl ik geacht werd te komen daags na een poliklinische operatie waar ik uiteindelijk een fikse ontsteking en bijbehorende klachten aan overhield.
    Werkgevers kunnen zo unfair en narrow minded zijn.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je. Ik heb er weleens aan gedacht om me zelf ziek te melden. 1 keer heb ik het ook gedaan, toen was kind ziek en ikzelf was hondsberoerd. Normaal was ik dan wel gaan werken. (zolang ik nog kan praten en lopen ga ik werken)
      Ik had dan 's avonds laat/'s nachts de zieke naar mn moeder moeten brengen (2 uur heen en 2 uur terug) dat zag ik niet zitten dus toen heb ik me zelfs maar ziek gemeld.
      Maar het voelde niet goed, ik kan slecht liegen. Ik zou me daar zo schuldig over voelen dat ik er ziek van werd ;)

      Verwijderen