woensdag 13 september 2017

Storm in een glas water?

Nou, vandaag niet. Het was een zelfs code oranje. Volgens mij had half Nederland last van de wind. We waren van te voren gewaarschuwd. Maar eerlijk gezegd begin ik een beetje 'codemoe' te worden. Al vele malen was er de afgelopen jaren in onze provincie sprake van code oranje, of zelfs rood. De stress en zorgen die ik me van te voren daarover maakte vielen vaak in het niet bij de daadwerkelijke storm/hittegolf/sneeuw of was dan ook.

Vandaag was het overigens wat mij betreft terecht. Het waaide behoorlijk hard. Vandaag zag ik een paar bomen die met wortel en al om waren gegaan. Ook zag ik gebroken vlaggenmasten. Je zal zoiets maar op je hoofd krijgen.

Een aantal jaar geleden overkwam ons een vervelend incident. Gelukkig liep het goed af. maar de schrik zat er goed in.
Ik fietste met mijn kinderen naar de supermarkt. Het waaide, maar goed, dat doet het vaker. We fietsten keurig op het fietspad toen het aanzienlijk harder ging waaien. Er kwamen een paar lastige rukwinden. Ik vertrouwde het niet en besloot met de kinderen af te stappen en verder op de stoep te gaan lopen. Terwijl we dit deden kwam er een enorme wind aan die ons allemaal de rijweg op deed waaien. Met fiets en al. Mijn oudste zoon ging als eerst, ik probeerde hem tegen te houden, maar ik kon mijzelf ook niet meer staande houden. Mijn jongste had geluk bij een ongeluk dat hij op de stoep al viel, hij liet zijn fiets los en alleen zijn fiets waaide de straat op.
Wat eng was dat zeg. Alsof je zo licht ben als een veertje. Je waaide gewoon weg. De voorbijgaande auto's reageerden zeer adequaat. Ze stopten direct en wachten geduldig totdat wij weer op de been waren. Een dame stapte nog uit maar we konden ons verder wel redden.

Sindsdien ben ik extra alert op harde wind en storm.
Die dag was er overigens geen waarschuwing afgegeven, geen code oranje of code rood. Mogelijk was het een plaatselijke windhoos. Die zijn waarschijnlijk moeilijk te voorspellen. Sindsdien ben ik extra alert bij dreigende storm.

Daarom besloten we vanmorgen, heel wijselijk en bovendien heel luxe, de kinderen met de auto naar school. Daarna reed ik als een prinses naar mijn werk. Wat een voorrecht dat we de auto nog hebben.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten