woensdag 25 januari 2017

Werken is een keuze

Dit zinnetje schreeuwt al de hele dag door mij hoofd.
Werken is een keuze.
Het werd vanmorgen tegen me gezegd. Ik had een gesprek naar aanleiding van een vast dienstverband. Het afgelopen jaar had ik nog geen zekerheid maar nu mag ik in vaste dienst. Yess! superblij ben ik er mee. Natuurlijk, want vaste contracten zijn tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend. Ik had er heel erg op gehoopt en gelukkig nu gekregen. Eindelijk weer een stukje zekerheid.
Maar op een of andere manier kan ik niet blij zijn...
Het zinnetje giert door mijn hoofd....Werken is een keuze.

Ik wil niet zeuren, klagen of zielig doen maar in de praktijk is de opvang van mijn kinderen een enorm georganiseer. Ik sta bijna wekelijks met mijn kinderen om 7.30 uur op de stoep bij klasgenootjes, vrienden of kennissen zodat mijn kinderen naar school kunnen worden gebracht en ik kan gaan werken. Hetzelfde geldt voor de middagen. Soms voelt het wel een baan op zich om alles te organiseren. Daarbij komen de vakanties waarin ik meestal geen vrij kan nemen en de kinderen de hele week naar de opvang gaan.

Ik geloof dat die opvangstress het zwaarst is aan mijn huidige baan. Daarbij gebeurd het  natuurlijk ook wel eens dat er een kind ziek is. Dan is het hier in huis code rood :) stress in het kwadraat.
Maar goed tot nu toe heb ik het altijd gered.

De ideale baan?
Het enige nadeel van mijn huidige werk is dus dat er nogal wat onregelmatigheid in zit. De ene keer moet ik op maandag eerder beginnen en dan weer op dinsdag, of woensdag of een andere dag. Hetzelfde geldt voor de middag, soms werk ik tot 15.00 uur, dan is er niets aan de hand en ben ik op tijd om de kinderen op te halen. Sommige dagen werk ik tot 16.00 uur en soms zelfs tot 18.30 uur. Welke dagen dat zijn verschillen per week. Soms werk ik de hele week binnen de schooltijden en een volgende week heb ik 3 keer oppas nodig.
Er is plek zat binnen de opvang maar je moet elke week dezelfde dagen afnemen. Als je geluk hebt kun je eens een keer ruilen maar daar kun je niet van uit gaan.

Het gesprek
Vanmorgen had ik dus mijn aanstellingsgesprek. Het ging natuurlijk over het werk inhoudelijk en over een aantal praktische zaken.
Ik presteer op vrijwel alle gebieden uitmuntend dus er leek geen vuiltje aan de lucht.
Omdat ik van eerlijkheid en transparantie houd wilde ik het volgende wel genoemd hebben. Het werk vind ik superleuk om te doen, het gaat me ook gemakkelijk af dankzij een goede opleiding en jarenlange ervaring. Maar waar ik af en toe tegenaan loop is dat het zwaarste deel van de baan het georganiseer van de opvang is.
Dit om in de toekomst te voorkomen dat ik verwijten krijg als ik aangeef dat ik minder wil gaan werken of zo.

Ik had dus beter niets kunnen zeggen. Mijn zin was nog niet af of ik kreeg te horen dat zij vroeger ook kleine kinderen had en er voor koos om te werken en dus opvang moest regelen.
Ik koos er voor om te werken dus dan hoort opvang regelen er bij.

Het deed mij pijn, ik werd boos, ik voelde teleurstelling opkomen, ik voelde onbegrip. Ik wilde schreeuwen, ik wilde in de verdediging schieten.
Maar ik zei niets. Wist niet waar ik moest beginnen.

Ik zou blij willen zijn met mijn vaste baan, ik ben trots hoe ik tot nu toe alles organiseer. Ik wil dat het voor iedereen een vanzelfsprekendheid is dat er wordt gewerkt. Als een vrouw werkt moet je er niet klakkeloos van uitgaan dat dit een keuze is ook al was het voor jezelf wel een keuze.

19 opmerkingen:

  1. Gefeliciteerd met je vaste aanstelling.

    Jammer dat men zich niet verplaatst heeft in jouw situatie. Het had al heel anders overgekomen als men begrip had getoond.

    Snap wat je beschrijft over het organiseren van de kinderopvang. Ik werk zelf als verpleegkundige in de thuiszorg en herken het wisselende qua uren.

    Zou een vast gastgezin een oplossing zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel!

      Een vast gastgezin zou geweldig zijn. Er zijn wel gastouders hier in de buurt, ben vorig jaar ook wezen kijken bij twee verschillende gastouders. Deze hadden wel plek maar geen flexibele plek. Ik blijf gewoon doorzoeken.

      Qua werktijden tref ik het nog enigszins, al lijkt het na mijn klaagzang anders. Binnen de zorg kom je toch al vaak uit op weekend en avonddiensten. Dat was pas echt lastig te regelen geweest ;)

      Verwijderen
  2. Als je het heel 'koud' bekijkt is werken natuurlijk een keuze, ook jij had op de bank kunnen gaan zitten en bijstand kunnen aanvragen. Maar daar heb jij niet gekozen en daar prijs ik je voor. Want werken én kinderen is inderdaad organiseren.

    Ook ik werk onregelmatig, maar kies ervoor om mijn kind (5 jaar) zoveel mogelijk regelmaat te laten ervaren als mogelijk is. Daar kies ik voor, dat hoeft niet jouw keuze te laten zijn, maar het geeft mij wel veel rust en voorkomt (weet ik uit ervaring) schuldgevoel dat je je kind tekort doet.
    Hierbij de week van ons ter inspiratie, zeer waarschijnlijk niet haalbaar of wenselijk in jouw situatie, maar wie weet zet het jouw op gedachten naar wat wel werkt in jouw situatie.

    Wij hebben een hele leuke kinderopvangorganisatie waar mijn dochter zich erg thuis voelt en heel veel leuke dingen doet. Omdat ze enig kind is (in het gezin en ook familie helaas) gunnen we haar de ervaring om met meerdere kinderen te kunnen spelen. Op maandag, woensdag en donderdag gaat ze naar de buitenschoolse opvang, van 14.15 uur tot ong. 17.00 uur. Op dinsdag en vrijdag gaat ze naar de voorschoolse opvang, van 7.00 tot 8.30 uur. Op dinsdag wordt ze van school gehaald door haar papa, op vrijdag door mij. Op maandag, woensdag en donderdag is haar papa om 17.00 uur vrij. Hierdoor kunnen we beide de uren werken die nodig is, maar dit doe ik wel op heel wisselende tijden. Niet realistisch in jouw situatie, maar wij hebben in eerste instantie een vast schema voor dochter bedacht. Aan knip en plakopvang, zoals bij vriendinnetjes, klasgenoten en kennissen doen we uit principe niet, ik wil er altijd op kunnen vertrouwen dat er opvang is! Opa en oma vinden het leuk als ze af en toe komt logeren in de vakantie. En als ze ziek is willen opa en oma altijd wel bij ons logeren en dat is heel fijn (ze wonen op bijna 2 uur afstand!)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor het inkijkje in jouw week. Grappig, opa en oma wonen ook 2 uur bij ons vandaag en passen soms op als er een kind ziek is. Daar ben ik heel blij mee. Gelukkig is dat niet zo vaak nodig.

      Lastig in mijn geval is dat elke week er op andere dagen opvang nodig is. Flexibele opvang zou geweldig zijn maar tot op heden niet gevonden. Bij de reguliere opvang zou ik dan meerdere dagen per week moeten afnemen zodat ik zeker ben van opvang op de dag dat ik deze ook nodig heb. Helaas zijn daar kosten aan verbonden. Dat heb ik er graag voor over. Zet gerust mijn vrekken ideaal hiervoor opzij. Maar financieel krijg ik het niet rond. Ik ga flink minder verdienen met deze baan, de opvangkosten voor bijvoorbeeld 2 dagen zijn netto 200 euro. Dat ga ik niet redden. Bovendien zit ik dan toch vast aan 2 vaste dagen terwijl ik elke week weer andere dagen opvang nodig heb. De voorschoolse opvang komt daar ook nog eens bij.

      Verwijderen
  3. Is er trouwens geen flexibele opvang in de buurt? Bij onze kinderopvangorganisatie mag je ook heel flexibel komen en ook altijd extra (tegen hetzelfde uurtarief) en gelukkig hebben ze altijd plek!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja het is veel georganiseer met kinderen en het hebben van een onregelmatige werktijden.
    Ik spreek uit ervaring. Gelukkig kon ik al mijn uren afstemmen op de schooltijden.
    Misschien zou je eens kunnen overwegen of je oppas aan huis kunt hebben. Bv twee vrouwen die afwisselen. Een week op een week af. Veel vrouwen werken maar er zijn nog steeds vrouwen zonder een baan buitenshuis of zonder werk. Mijn neef had voor zijn zoontje een gastgezin, particulier. En het was nog eens veel goedkoper dan andere opvang.
    In ieder geval veel succes. Trouwens de reactie die je kreeg van je leidinggevende getuigt van weinig empathie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wauw meid. R.E.S.P.E.C.T. dat je het zo allemaal maar doet. En nee kiezen om al dan niet te werken is een luxe die niet iedereen zich kan veroorloven.

    Jammer dat je leidinggevende dat niet ziet. Ik hoop dat je beseft dat dat haar probleem is. Niet het jouwe. En wie weet kun je hier ooit nog op terugkomen. En dan krijgt ze opnieuw de kans je een geweldig compliment te geven. Want dat verdien jij. En dat zij dat compliment niet aan je heeft gegeven..... is dat een keuze? Of een handicap......?!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een vaste baan is een goed uitgangspunt om eens rustig rond te kijken en op zoek te gaan naar een baan die net zo leuk is als mijn huidige baan maar die iets beter aansluit bij de fase in mijn leven ;)

      Verwijderen
  6. Heb heel veel bewondering voor hoe en dat je het doet. Wat een lullige opmerking en je zou denken dat iemand die in een zelfde situatie zat meer begrip zou hebben voor je. Of is het misschien zo dat het nu net ietsje anders eraan toe gaat dan wat, 20 jaar geleden?

    Ik heb na de geboorte van de eerste nog dik 3,5 jaar gewerkt. En hoewel het in een familiebedrijf was, vond ik het ongelofelijk veel gedoe, gestress en altijd dubbel want je doet het nooit goed voor je gevoel.

    Je leidinggevende lijkt me meer iemand die omhoog likt en naar beneden trapt. Zo komen sommige mensen er ook. Tja...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor mijn leidinggevende was het vroeger wel een keuze maar ja, voor een ieder is de situatie weer anders. Dat vergeet ze voor het gemak even.

      Verwijderen
  7. Gefeliciteerd met je baan!

    Eigenlijk zeg je zelf al dat je wekelijks met je kinderen bij iemand op de stoep staat om je kinderen naar school te krijgen dat lijkt me erg onrustig toch?

    Dus regel gewoon betaalde opvang heb je ook meer plezier om lekker te blijven werken?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een rotopmerking. Hard en getuigend van weinig empathie. Gefeliciteerd en laat je niet uit het veld slaan hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jammer dat je leidinggevende niet het vermogen heeft om een beetje empathie te tonen. Maar dat is meer een reflectie van hem/haar dan van jezelf. Gefeliciteerd met je vaste dienstverband. Ik zou de rest rustig afwachten en de opvang zal ook wel goed komen. Ik werk zelf onregelmatig en soms is dat idd lastig.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Gefeliciteerd met je vaste aanstelling! Hierboven al gezegd maar kan het niet laten om het ook te doen, kijk eens of een gastouder voor jou en jouw kinderen een werkbare manier van opvang is. Zij kunnen vaak flexibeler zijn dan een bso.
    Enne, lang niet iedereen heeft de keuze om al dan niet te werken. Jij bent alleenstaande ouder dus je hebt helemaal geen keuze.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Gefeliciteerd met je vaste aanstelling en je moet gewoon voor 'n flexibele(r) opvang kiezen. De opmerking van je leidinggevende getuigt niet bepaald van emphatie maar als kleine zelfstandige heb ik veel problemen gehad met buitenshuis werkende moeders ivm met slecht geregelde kinderopvang dus ik kan me er iets bij voorstellen!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Gefeliciteerd!! en idd het is een heel geregel! ik werk zelf als gastouder met 4 flex kindjes! ik ben zo blij dat ik die ouders een opvangplek kan geven ! juist als je flexibel werkt is opvang bijna niet te vinden of je betaalt voor alle uren die je mogelijk af zou kunnen nemen (maar vaak niet nodig hebt) hier betalen ze alleen de uren die ze reserveren, dus op basis van hun roosters. ideaal. maar niet elke gastouder kan en wil die flexibiliteit bieden (aangezien het veel minder oplevert dan vaste contracturen/vaste plekjes)

    en ook hier is het een heel geregel.. elke donderdag logopedie voor jongste zoon, ook wel eens zieke kids (en dan meot ik soms de opvang afmelden... ivm besmettelijkheid... ) opvangkindjes mee eigen kids halen en brengen naar school etc ;)
    druk maar te doen en idd een keus, maar dat wil niet zeggen dat t allemaal maar makkelijk is?!!! je doet t super!! geloof in jezelf! en t mag soms zwaar zijn ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Gefeliciteerd! En jammer dat die opmerking gemaakt werd, ik kan me voorstellen dat dat voelt als onbegrip (van iemand die blijkbaar hetzelfde zou moeten hebben meegemaakt). Ik denk dat tegenwoordig meer mensen NIET de keuze hebben om te werken, dan wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Allen bedankt voor de felicitaties en het mee denken!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Groot minpunt voor je baas, dat die niet met je meeleefde: kost haar niets, en jullie werken voorlopig samen.
    De opvang stress herken ik. Ik had maar 1 kind, maar ik moest voltijds werken. En mijn kind kon niet naar reguliere opvang, en kreeg paniekaanvalllen als ik niet op het afgesproken moment er was.....
    Ik kon een flexibele opvang vinden: een paar maanden een meisje uit de buurt (het klikte goed tussen mijn kind en haar). Een paar jaar heeft hij ook bij gastouder gezeten - daar kon ik per week afspraken mee maken, dat was best handig.
    En hoe zwaar het nu ook is (en zwaar is het!), het gaat elk halfjaar makkelijker worden. Je kinderen worden ouder, je wordt zelf er handiger in. Echt waar.

    En inderdaad: je mag trots zijn dat je nu werkt. En dat gaat zich later ook terugbetalen in meer mogelijkheden om te verdiene (of meer te verdienen).
    Maar goed. Voorlopig herken ik dat het zwaar is, en neem ik even mn petje voor je af!

    BeantwoordenVerwijderen