vrijdag 27 maart 2015

Kan ik vannacht bij u slapen?

Dit werd me gisteren gevraagd toen ik de supermarkt uitliep. Voor me stond een wat oudere man. Hij had oude en vuile kleren aan, een baard met viezigheid er in. Hij rook naar vanalles en nogwat, hij was nogal verkouden. Deze man zocht een slaapplek voor de avond. Het was een duidelijk en concrete vraag.

Om me heen stonden mn jongste kinderen, ze keken vol verbazing naar de man en naar mij. Ik stond met een mond vol tanden. Ja ik help graag mensen en ik heb een bed/kamer in huis over vanwege de oudste zoon die inmiddels elders woont. Ik had gewoon ja kunnen zeggen, ik had deze man kunnen helpen aan een slaapplaats, ik had het goede voorbeeld kunnen geven aan mijn kinderen.

Wat hoorde ik mezelf zeggen... sorry meneer, dat kan niet. Misschien kunt u naar het leger des heils in de stad, daar is nachtopvang.
Ik liep verder met mijn volle boodschappentas en voelde me behoorlijk rot. Ik had iemand die hulp nodig had geweigerd.  Ik had hem makkelijk kunnen helpen. Maar de man zag er verwaarloosd uit, hij rook naar alcohol, ik had hem een bed kunnen aanbieden voor 1 nacht, en dan?  Morgen had hij hetzelfde probleem.

Als snel gingen de kinderen vragen stellen. Ik zei..mama had die meneer eigenlijk moeten helpen. Wij hebben een groot huis en die meneer heeft niets. De jongste zei gelijk dat hij de meneer niet in huis wilde hebben. Waarom? Omdat het ons huis is en de meneer zelf een huis moest zoeken.

Maar stel nou dat ik degen ben die daar verwaarloosd rondliep, dan zou ik ook graag geholpen willen worden. Ik vind het zo moeilijk, ik wil met alle liefde anderen helpen maar ik heb geen idee wat ik mezelf op de hals haal door zo iemand een nacht in huis te nemen.
Zojuist werd ik wakker gemaakt door mijn zoontje, het eerste wat hij me vroeg was, die meneer heeft hier toch niet geslapen he. Het had behoorlijk indruk op hem gemaakt.

Om mezelf weer van een betere kant te laten zien gaan we vanmiddag langs bij onze vorige buurvrouw, ze is inmiddels 96 en kan vast wel wat hulp gebruiken.

8 opmerkingen:

  1. Ik kan me je gevoel goed voorstellen. En had dezelfde beslissing genomen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dergelijke momenten gaan door merg en been. Ik zou, net als jij, van nee gezegd hebben en me achteraf super slecht gevoeld hebben. Ik heb het zelf al wanneer ik weiger geld te geven. Vorige zomer vroeg een jonge man me om een lift, ik was alleen met mijn dochter. Als zag hij er lief en jong uit, ik liet meteen weten dat ik dat niet echt durfde wanneer mijn kindje er bij was. Gelukkig was hij begripvol. Het is nu zes maand later en regelmatig zegt ze nog: "Mama, wij gaan dat nooit doen he." Je hebt juist gehandeld.

    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lastig vind ik het ook. Tussen hart en hoofd zit veel verschil af en toe. Kon je soms maar weten wat het zou zijn geweest als je het wel had gedaan

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je eerste verantwoordelijkheid is naar je kinderen en jezelf. En ook al is het sneu (en zou ik er zelf ook over doorpeinzen): jouw en hun veiligheid en rust gaat voor.

    Wat als je het wel had gedaan en die meneer was de kamer van de kinderen ingelopen? Of had de halve nacht liggen schreeuwen? Om zo maar eens wat dingen te noemen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat is het, je weet echt niet waar je aan begint. Beter zou ik met de kids spulletjes verkopen op de rommelmarkt en de opbrengst aan dak- en thuislozen geven.

      Verwijderen
  5. Oh wat lastig zoiets. Maar ik moet bekennen dat ook ik 'nee' zou zeggen.
    Je weet gewoon niet waar je aan begint. Kan best goed gaan maar kan ook helemaal fout gaan. En dan zou ik toch voor veiligheid kiezen hoe naar dat ook is voor die meneer.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ook ik heb me die vraag wel eens gesteld: wat als er iemand voor me zou staan en zou vragen.. Ik zou het niet weten, ook ik zou in dubio hebben gestaan..

    Er over nadenkend.. misschien zou ik nog wel vragen of ik hem of haar met iets anders zou kunnen helpen. Wat te eten/drinken kopen misschien?

    Lastig..

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ook ik heb me die vraag wel eens gesteld: wat als er iemand voor me zou staan en zou vragen.. Ik zou het niet weten, ook ik zou in dubio hebben gestaan..

    Er over nadenkend.. misschien zou ik nog wel vragen of ik hem of haar met iets anders zou kunnen helpen. Wat te eten/drinken kopen misschien?

    Lastig..

    BeantwoordenVerwijderen