Beroepshalve doe ik regelmatig inkopen voor een ander. Dit kunnen gewoon boodschappen zijn bij de supermarkt, maar soms moeten er ook complete inboedels worden aangeschaft.
Dit is best een grote verantwoordelijkheid vind ik zelf. Vooral omdat de mensen waarvoor ik dit doe zelf niet in staat zijn om dit te doen, zelf niet kunnen aangeven wat ze willen en in andere gevallen wel weten wat ze willen maar de gevolgen hiervan niet kunnen overzien.
Bijvoorbeeld; een oudere dame had hele mooie gordijnen gezien. Deze wilde ze graag aanschaffen. De gordijnen waren aan de prijzige kant, ze kon deze op zich wel betalen maar dan was haar hele budget op. In dit geval ben ik met de persoon in gesprek gegaan en heb uitgelegd dat als ze de gordijnen kocht ze dus geen geld meer over heeft voor de andere spullen die ze ook nodig heeft. Ik ben gaan kijken naar vergelijkbare gordijnen en vond gordijnen die een fractie van de andere gordijnen kosten. Mevrouw ging akkoord en iedereen was tevreden.
Dit is een vrij eenvoudig voorbeeld. Lastiger wordt het in andere gevallen. Mensen die helemaal niets kunnen aangeven maar wel artikelen nodig hebben. Zelf hanteer ik een methode dat ik eerst heel goed naar de persoon kijk. Moet het artikel een bepaalde aanpassing of functie hebben dan kun je heel gericht zoeken. Natuurlijk probeer ik ook te kijken wat voor levensstandaard de persoon heeft en wat zijn of haar budget is.
Tijdens het boodschappen doen in de supermarkt moet er meestal rekening gehouden met bepaalde dieet voorschriften. Sommige personen zijn heel erg gehecht aan bepaalde merken of producten. Dan heb je als medewerker een houvast en een uitgangspunt.
De laatste tijd ben ik er een beetje op gaan letten hoe ik dat doe en hoe mijn collega's dit doen.. Ik weet van mezelf dat ik als ik kan kiezen voor een ander ik kies voor het goedkoopste. Privé geef ik niet meer geld uit dan noodzakelijk en dit hanteer ik ook als ik moet kiezen voor een ander.
Voor anderen gelden hele andere uitgangspunten;
Een collega van me koopt voor zichzelf alles biologisch. Dit is bij de inkoop voor een ander ook zijn norm.
Een andere collega is gewend om altijd merkproducten te kopen voor zichzelf. Zo heeft iedereen een beetje zijn eigen gewoonte en ideeën.
In de keukenkastjes is precies te zien wie er die week boodschappen heeft gedaan. Op zich heel grappig.
De laatste tijd vraag ik mezelf af of ik de ander geen tekort doe met mijn extreme zuinigheid. Als collega's onderling zijn we hier inmiddels vaak over in gesprek Begin volgend jaar is er een groot overleg op mijn werk, een goed moment om dit eens te bespreken.
Wat is voor jou de norm als je boodschappen doet voor een ander?
Oooo, wat een lief blogje! En nee, je doet niemand iets te kort met je zuinigheid. Je denkt gewoon geweldig mee.
BeantwoordenVerwijderenMijn zus woont begeleid en ik vind het steeds weer zo grappig om te zien, wat er voor nieuwe dingetjes in haar kamer komen.
Er is ineens scrub, nagellak en een nagelvijl gekocht door een lief iemand.
Kleine tasjes, gekocht door een kleine tasjesliefhebber.
Inderdaad soms een biologische sapje en lijnzaad.
Als zus vind ik het alleen maar geweldig, dat jullie dit doen!
Zuinige Z, heel erg bedankt voor het geweldige werk wat je doet!
Liefs,
Rinske
Bedankt voor je reactie, ik ben ontroerd.
VerwijderenIk vind dit een interessant punt. Mijn moeder van 96 is ook grotendeels afhankelijk van haar hulp voor de boodschappen. Haar hulp die al meer dan 20 jaar voor haar werkt is een schat, maar....heeft ook zo haar "hobby's" . Het moest allemaal light, zoutarm, vetarm etc. We, inclusief de huisarts, hebben best een hoop werk gehad om haar te overtuigen dat de muizenbeetjes die ze eet rijk moeten zijn aan voedingsstoffen. Er komen nu ook " ongezonde" dingen als roomboter, pindakaas, volvette yoghurt het huis binnen. Lijkt me overigens heel interessant om daar met je collega's over te praten
BeantwoordenVerwijderen