donderdag 9 oktober 2014

Twee boodschappenkarren vol

Vanmorgen in de supermarkt liep er een dame met een overvolle boodschappenkar.
Het viel me op omdat ik tegenwoordig al zenuwachtig word als de bodem van mijn boodschappenkar bedekt raakt. Daarom neem ik het liefst een mandje (met wieltjes).
Een mandje is sneller vol waardoor ik eerder stop.
Of het echt wat uitmaakt weet ik niet.
Tegenwoordig koop ik toch alleen maar het hoognodige.

Toen ik zwanger was van de jongste kon ik de laatste weken niet meer alleen boodschappen kon doen.
Dan ging ik samen met manlief. We kochten dan direct alles voor een hele week.
We begonnen met 1 kar maar eindigden altijd met 2 volle karren.
We waren toen met zn zessen.

Gek genoeg aten we toen niet meer of lekkerder dan nu. Verschil is wel dat we nu af en toe uit de tuin kunnen eten.
Ook verspil ik minder eten.
Eten wat over is word later gegeten of ingevroren.
Er word vrijwel niets weggegooid.

En de uitgaven van de boodschappen?
Ik herinner me wekelijkse bedragen bij de kassa van 125-150 euro.
Nu zit ik wekelijks ruim onder de 100 euro.
Het bedrag wisselt nogal maar er is wel een langzame daling zichtbaar.

Hoe een mens zo kan veranderen zeg.

2 opmerkingen:

  1. Je gaat er aan wennen hè?
    Wel 'n goed idee om een mandje te nemen waardoor je eerder stopt.
    Dan zou het toch echt wat moeten schelen in de uitgaven.
    En eten niet meer verspillen scheelt ook, bij ons tenminste wel.
    Eerder deden we dat heel gemakkelijk....nu al jaren niet meer.
    Is ook echt zonde natuurlijk om dat te doen. Maar ja, zo ging dat...we dachten er niet zo over na destijds.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Precies, ik vond het vroeger normaal, dacht dat ik goed bezig was. Nu probeer ik elke keer toch weer goedkoper uit te zijn. Het is bijna een sport geworden.

    BeantwoordenVerwijderen